چکار کنیم در دنیا به  آرامش برسیم؟

تنها زمانی در دنیا به  آرامش می رسیم، که به دنبال ساخت آخرتمان باشیم.این را که می گویم، تجربه ۳۰ و اندی سالم نیست، که عرض می کنم، که انچه گذشت، جهل بود. عذرخواهی می کنم، که نمی توانم شرح ماوقع کنم، اما در همین یک ماه گذشته، اتفاقاتی را شاهد بودم، که عمیق مرا به عالم برزخ پیوند زد و به این مکاشفه رسیدم، که باید به دنبال ساخت بنایی فاخر در عاقبت بود. من از بهشت، نه آب روان می خواهم که عسل در آن جاری باشد و نه حوریان پری چهری که جام باده بدهند، که در این افکار فرو رفتن، آن چیزی است که شیطان می خواهد. برای آنکه به بهشت برسیم، ما خیلی چیز ها را حرام می کنیم و این تصور غلطی است که برای رسیدن به هرزگی در دنیا تمیز باشیم. نه مکاشفات من می گوید، ما در دنیا پاک زندگی را تمرین می کنیم برای آنکه در محضر ائمه اطهار باشیم، در محضر انسان های نیک سیرت باشیم، در محضر شهدا باشیم‌. این تکامل روح است و در تکامل روح دنیوی فکر کردن، بزرگترین محاسبه بشریست.

این که می گویند، در فلان نقطه تهران دیوار کشی است، که غنی از فقیر فاصله می اندازد. باید عرض کنم، باید به چشم دید و بعد باور کرد. اول از کجا که این مورد فرافکنی دشمن نباشد برای ایجاد اختلاف و تفرقه افکنی و بدبین کردن مردم. اگر هم درست باشد، بنا به تاریخ سرگذشت ظالمین، روزی را می بینم، که از زمین و زمان بلا نازل شود و آن دیوارها و ادم هایش را مقیبره ای خواهد کرد و یا روزی می رسد، که بدست فقرا فتح خواهد شد. پس این نباید،ذره ای خلل و دلسردی در نهاد من نوعی ایجاد کند. متاسفانه ما دچار مقایسه ها شده ایم. که اگر این مقایسه در اعمال بهتر از خودمان بود، باعث تعالی ما می شد و او را سرمشق قرار می دادیم و رشد می کردیم، اما متاسفانه حسرت، کینه، نفاق و.... را از شیطان هدیه گرفتیم و خود را با کسانی مقایسه می کنیم، که معلوم نیست از چه راهی ارتزاق می کنند و این می شود، پله برای ما. به گانمان پل های طریقی است، اما این پل ها رو به پایین ساخته شده است. اما سوال من از تو این است، در آخرت می خواهی در جوی های عسل روان شنا کنی و یا در کلاس درس انبیا و اوصیا الهی بنشینی...... اختیار با توست، اما من سفارش، وصیت می کنم. بهشتت را با چیزهای دنیوی نساز، که در اولین شکست دنیوی، بهشت که هیچ، ایمانت را به باد خواهی داد. خشت خشت عمارت بهشت، برگرفته از اعمال توست. اصلا بگوییم من لیاقت زیارت انبیا را ندارم، آیا در نزدیکان شما، کسی هست، که از دنیا رفته باشد و حسرت به دلت مانده باشد، که یک لحظه فقط یک لحظه او را ببینی. اگر ادم خوبی باشد و بهشتی شود، پس تو باید خود را هم تراز او کنی، اگر هم خاکستری باشد، اعمالی به نیت او انجام دهی، تا در بهشت او را زیارت کنی. پس خودتت را اماده کن🥀