..نه هیچوقت خون شهیدهدرنمی رود، برای اینکه خون شهید بزمین نمی ریزد ، خون شهیدهرقطره اش تبدیل به صدها قطره وهزارها قطره بلکه به تُن ها خون می شود و در پیکر اجتماع خودش وارد میشود.

شُهداء پرتو افشانان وشمعهای فروزنده اجتماعند که اگر پرتوافشانی آنها درظلمات استبدادها واستعبادها نبود بشر راه بجائی نمی برد.

مثل شهید، مثل شمع است که خدمتش از نوع سو خته شدن وفانی شدن و پرتوافکندن است تا دیگران دراین پرتو که به بهای نیستی او تمام شده بنشینند وآسایش بیابند وکار خویش راانجام دهند.

آری شهداء شمع محفل بشرّیتند سوختند ومحفل بشریت را روشن کردند...